'Al bijna dertig jaar thuis in de beveiliging'

Rijswijker Ben Evers (55) werkt al sinds 1994 bij Werkse! en heeft het prima naar zijn zin. Na eerst wat korte klussen bij Assemblage en Verpakken te hebben gedaan, kwam hij in 1995 bij Beveiliging. Daar werkt hij nu alweer bijna 30 jaar.

Van die dertig jaar werkte Ben zo’n acht jaar bij Museum Prinsenhof, dat sinds begin 2025 voor enkele jaren gesloten is wegens een ingrijpende verbouwing. In 1996 behaalde Ben het vereiste diploma Beveiliging 2: ‘Vanaf dat moment ben ik gediplomeerd beveiliger. Later heb ik de opleiding tot Bedrijfshulpverlener (BHV) gedaan.’

Aanvullend deed hij de cursus Ploegleider BHV en een speciale BHV-opleiding voor de cultuursector. ‘Dat was nodig voor mijn werk in Museum Prinsenhof. Als zich daar een noodsituatie voordoet, moet je ook weten hoe je met beleid kunstwerken in veiligheid brengt, naast het in veiligheid brengen van de mensen.

Spannend
De kern van het werk bij Prinsenhof is voor Ben het surveilleren door het hele gebouw. ‘Dat is anders dan het werk van een suppoost. Die staat vast op een zaal, terwijl de surveillant het hele gebouw rondgaat.’ De opdracht die hij in Prinsenhof als beveiliger had, was te zorgen dat mensen niet te dicht bij kunstwerken kwamen of die aanraakten, en ingrijpen als er iemand onwel werd. ‘Vandaar die BHV-cursussen. Ik zat in Prinsenhof op de meldkamer en was vanuit die positie Ploegleider BHV. Je moet dan in noodgevallen coördineren, zorgen dat er een ambulance komt en dat de broeders snel op de plek van het ongeval kunnen zijn. Je moet snel kunnen schakelen en improviseren. Spannend én leuk om te doen.’

Klantvriendelijk
Ben volgde ook een klantvriendelijkheidscursus, waar hij leerde hoe je mensen op hun gemak stelt en zich welkom laat voelen. ‘Dat leerde ik ook al toen ik als tiener in de horeca werkte hoor. Daar is klantvriendelijkheid natuurlijk essentieel. Maar ook in ons bedrijf moeten bezoekers goed begeleid worden, zich op hun gemak voelen. Dat begint als ze aankomen en eindigt als ze vertrekken.’ Ben heeft zichzelf aangeleerd altijd te groeten als mensen weggaan: ‘Dan voelt iemand zich gezien en gewaardeerd. Ook onthoud ik de namen van regelmatige bezoekers, wat maakt dat zij zich nog meer gewaardeerd voelen en het contact nog soepeler verloopt.’ Voorop in Ben’s taakopvatting staat dat iedereen zich aan de huisregels houdt. ‘Ik ben chef Huisregels’, zeg ik altijd. Dat is voor mij het belangrijkst, dat iedereen zich daaraan houdt. Houd je je er niet aan, dan kan dat de veiligheid voor alle andere aanwezigen schaden. En dat willen we niet.’

Levensbelang
Werk is voor Ben van levensbelang, laat hij weten. ‘Je gezondheid, het hebben van woonruimte, eten en drinken en leuke dingen doen – alles valt of staat met geld. Dus is werk heel belangrijk.’ Hij staat open voor elke nieuwe uitdaging die nog op zijn weg komt. Of hij nog teruggaat naar Museum Prinsenhof als het weer opengaat, valt nog te bezien. ‘Ik heb inmiddels veel waardevolle kennis van het Werkse!-gebouw aan de Gantel. Ik ken er zeer goed de weg, ken de belangrijkste mensen en gezichten, en weet bij wie ik moet zijn om dingen voor elkaar te krijgen. Dat is ideaal voor de organisatie, dus misschien blijf ik er wel. Ik heb dit vak gekozen om mensen te helpen; wáár ik dat doe maakt me niet zo veel uit.