Een vast contract bij de brandweer via Werkse!

De Afghaans-Nederlandse Mohammad Mirzai wachtte tien jaar op een verblijfsvergunning. Toen hij die eindelijk kreeg, was het tijd voor werk. Hij bezorgde een tijdje pizza’s, maar kon daar zijn gezin niet van onderhouden. Via de gemeente kwam hij terecht bij Werkse!. Nu, een jaar later, heeft hij een vaste aanstelling bij Veiligheidsregio Haaglanden (VRH). “Wij zijn hartstikke blij met Mohammad”, aldus teamchef Jaap van der Meer. 

VRH en Werkse!, hebben al langer goede contacten. Werkse! regelt onder andere de schoonmaak bij VRH. “Toen er een vacature vrijkwam in het team ‘persoonlijke bescherming’ kregen we via Werkse! twee kandidaten. Zij draaiden allebei een maand mee. Mohammad had meteen onze voorkeur, dus we hebben hem een contract aangeboden. Hij werkt nu in de ademluchtwerkplaats”, vertelt Van der Meer.

Zuurstofmaskers testen

Mirzai is er op zijn plek. “Ik maak de ademluchtmaskers schoon en test of ze nog werken. Ik vul de ademluchtcilinders bij, was de vuile brandweerkleding en zorg dat alles op de juiste plek ligt om weer opgehaald te worden.” Hiervoor volgde hij de niveau 2 opleiding adembescherming. Daarnaast haalde hij bij Werkse! zijn theorie vrachtwagenrijbewijs en gaat hij nu verder met zijn praktijk rijbewijs. “Ik wil graag veel leren en het rijden met een vrachtwagen lijkt me heel leuk.” Ook dat was één van de redenen om Mirzai een baan aan te bieden. “Het is heel waardevol dat hij straks met een vrachtwagen kan rijden. Ik probeer binnen het team zoveel mogelijk taken te verdelen, zodat niet iedereen iedere dag hetzelfde doet. De vrachtwagen hoort daar ook bij”, vertelt Van der Meer.

Ervaring met kleding

Zijn rijbewijs was niet de enige reden waarom Mirzai de baan heeft gekregen. “Mohammad is een harde werker. Hij gaat zonder iets te vragen meteen aan de slag. Dat doet niet iedereen. Daarnaast heeft hij ervaring met kleding”, vertelt Van der Meer.  “Mijn vader is kledingmaker in Afghanistan. Ik heb alles over kleding van hem geleerd”, vertelt Mirzai.  Van der Meer merkt deze kennis dagelijks op. “Mohammad heeft gevoel voor materialen, weet precies wat wel en niet in de wasmachine kan en trekt aan de bel als iets gerepareerd moet worden. Die reparaties besteden we uit aan een ander bedrijf”. “Dat hoeft niet hoor”, zegt Mirzai. “Als hier een naaimachine stond, zou ik de kleding zelf maken.”

Als hier een naaimachine stond,  zou ik de kleding zelf maken

Van der Meer had wel zo zijn bedenkingen over Mirzai’s beheersing van de Nederlandse taal. “Hij begrijpt veel, maar spreekt de taal nog niet heel goed. Dat hebben we opgelost door hem een buddy te geven, die ervaring heeft met het geven van Nederlandse les. “Als ik iets niet begrijp, vraag ik het aan Tim”, vertelt Mirzai. “Daarnaast rijden we ook iedere dag samen van Delft naar Den Haag en weer terug. Ook dan oefenen we veel met de taal.” Van der Meer vindt het knap wat Mirzai allemaal heeft bereikt in zo’n korte tijd. “Ondanks dat hij de taal nog niet volledig beheerst, haalde hij in één keer zijn niveau 2 diploma. Er zijn genoeg collega’s die wel goed Nederlands spreken, die dat niet meteen lukt.”

Vorig jaar bezorgde ik nog pizza’s, nu help ik mensen bij de brandweer.

Positief over samenwerking

De teamchef is positief over de samenwerking met Werkse!. “Ik kan andere instanties alleen maar aanraden om met Werse!, of soortgelijke instanties in zee te gaan. Zorg dat je goede contacten met hen opbouwt. Ze kennen hun herintreders en zoeken echt de juiste persoon voor de baan, wat ons meteen al veel werk scheelde.” Ook Mirzai is positief. “Als je geen baan hebt, ga dan naar Werkse!. Ze geven coaching en je krijgt de tijd om uit te zoeken waar je goed in bent en wat bij je past. Ik zou zeggen: probeer het gewoon. Vorig jaar bezorgde ik nog pizza’s, nu help ik mensen bij de brandweer.”